مجتبی گهستونی، فعال رسانه در یادداشتی نوشت: ابراز نگرانی حسن فرطوسی، دبیرکل کمیسیون ملی یونسکو در ایران از وضعیت تخت جمشید، قطعا این پرسش را در ذهن هر مخاطبی ایجاد می‌کند که این نگرانی از کجا نشات می‌گیرد و ناشی از چه عیب و ایرادهایی است که ایشان می‌بیند و دیگران متوجه آن نیستند.

وقتی او در جایگاه یک مقام بین‌المللی تاکید می‌کند که «ما نگران تخت جمشید هستیم» و «نامه‌های هشدار آمیز به وزارت میراث‌فرهنگی ارسال شده‌است» بار دیگر این پرسش را به ذهن می‌آورد که یونسکو؛ نهاد ثبت جهانی کننده میراث‌های فرهنگی، از چه بابت نگران است و چرا در مصاحبه خود با رسانه‌ها، کلی‌گویی می‌کند و به ذکر جزییات نمی‌پردازد. از نگاه من و هر روزنامه‌نگار دیگری، جایگاه دبیرکل کمیسیون ملی یونسکو با یک خبرنگار که کار او پرسش‌گری، مطالبه‌گری و ابراز نگرانی است تفاوت دارد.

اینکه مقام رسمی یونسکو در ایران با این جمله «تا جایی که ما متوجه شدیم جای نگرانی وجود داره و...» تاکید کند که «به صورت مکتوب این تذکرات رو هم ارائه دادیم»، ادبیات یک مقام ناظر نباید باشد و باید کارشناسی‌تر و با استدلال‌های منطقی سخن بگوید.

آنچه که مرا به عنوان یک روزنامه‌نگار و دوستدار میراث‌فرهنگی بعد از خوانش اظهارات دبیرکل کمیسیون ملی یونسکو در ایران به تکاپو می اندازد، نگرانی‌های کاذب احتمالی است که در امثال ما به وجود می‌آورد. ای کاش این مقام یونسکو با استفاده از رایزن‌های خود در استان فارس، حداقل تور رسانه‌ای برگزار می‌کرد تا رسانه‌ها از نزدیک به مشاهده نگرانی‌های ایشان می‌پرداختند و موضوع را از زاویه دید خود پیگیر می‌شدند.

بی‌شک پیشنهاد برگزاری نشست‌های هم‌اندیشی با حضور متخصصان برای بررسی دقیق موضوع و جلوگیری از هرگونه خطر احتمالی برای این میراث جهانی، منطقی و قطعا برای وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری صنایع‌دستی هم این امر ثابت شده است که مسائل اقتصادی، ساخت و ساز و یا سایر عوامل، نباید این گنجینه‌های فرهنگی را به خطر بیندازد.

واضح است که وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری صنایع‌دستی به عنوان یک نهاد حاکمیتی و مسئول در امر شناسایی، ثبت، مرمت، حفاظت وبهره‌برداری از بناها و محوطه‌های تاریخی، هیچگاه نباید اجازه هرگونه تخریب و تعرض به میراث‌های ملی و به خصوص جهانی را بدهد و این وزارتخانه همچون دیگر نهادهای ملی و بین‌المللی بر نقش نظاری، تسهیل‌گری و هماهنگ‌کننده بودن خود تأکید خواهد کرد و از ظرفیت‌های کارشناسی بهره خواهد برد.

اگر نگرانی‌های دبیرکل کمیسیون ملی یونسکو در ایران از بابت احتمال الحاق ۹۶۰ هکتار به محدوده شهری مرودشت است که باید تاکید کنم از بدو شروع نگرانی باستان‌شناسان و دوستداران میراث‌فرهنگی، بلافاصله اعلام شد که این نقشه توسعه جعلی است و چنین طرحی وجود ندارد. زیرا بررسی‌های باستان‌شناسان نشان داد که حدود ۴۶۰ هکتار از اراضی موردنظر برای توسعه، واقع در شهرک مهدیه مرودشت، با حریم درجه دو تخت جمشید همپوشانی دارد. این محدوده شامل محوطه باستانی فیروزی است که آثار ارزشمند هخامنشی هنوز کاوش‌نشده‌ای را در خود جای داده است. با تطبیق نقشه ارائه‌شده با نقشه باستان‌شناسی ویلیام سامنر، مشخص شد که این اراضی با محوطه شماره ۵ و حریم حفاظتی تخت جمشید تداخل دارد و توسعه در این منطقه می‌تواند آثار باستانی مدفون را در معرض خطر جدی قرار دهد.

در همین زمینه پیش‌تر محمدجواد جعفری، سرپرست پایگاه میراث جهانی تخت جمشید، با رد هرگونه ساخت‌وساز جدید در حریم درجه دو، تأکید کرد که محدوده شهرک مهدیه تثبیت شده و هیچ پلاک جدیدی اضافه نخواهد شد. حتی برخی پلاک‌های مسکونی به کاربری گردشگری تغییر خواهند یافت. همچنین نقشه‌ای وجود دارد که محدوده شهرک مهدیه را با خط سیاه مشخص کرده و توسعه بیشتر را غیرممکن می‌کند.

انتهای پیام/